Sinds een aantal dagen ben ik thuis. Terug van mijn toeristische werk in Frankrijk.
En dat is even wennen. Dat heb ik elk jaar dus ik weet van tevoren dat het gebeurt en dat het een beetje zwaar zal zijn. Dat is helemaal niet erg.
Maar er hangt veel verandering in de lucht.
Mijn nieuwe project komt dit najaar van de grond; ik ben in maart begonnen met de studie tot Wandelcoach en doe binnenkort examen.
En in de afgelopen maanden heb ik niet stilgezeten; ik heb geoefend met oefenpersonen en ook in het dagelijks leven met 'echte' situaties (dat kan heel goed met bijv. gasten in mijn mobile homes die klachten hadden, gelukkig waren dat er niet veel) en ik heb de leerstof keer op keer doorgenomen.
Ook heb ik in de zogenaamde spiegel gekeken en de gebieden aangepakt die nog wel wat bijschaving nodig hadden.... Ik hoopte dat dat er niet zoveel meer waren op mijn rijpe 50ste, maar niets is minder waar. Ik kwam tekort op vele fronten.
Zo heb ik bijvoorbeeld naar eigenschappen gekeken die ik helemaal niet zo leuk vind van mezelf. Ook de interactie met anderen. Wat voor effect heeft mijn manier van communiceren op anderen? Hoe gedraag ik mij in mijn privéleven en mijn relatie?
Wat krijg ik terug van die mensen? Hoe ga ik om met weerstanden en kritiek?
En ik kan zeggen dat dat confronterend is geweest. Ik heb veel tijd genomen om inzicht te krijgen, het te verwerken en ervan te leren. En dat leren blijft.
Niemand is perfect en zeker ik niet. En ook dat mag.....
Ik kan niet wachten om te starten, Wandelcoach zijn is wat ik wil.
Tijdens een gezonde wandeling in het bos of op het strand iemand helpen met zijn of haar weg in het leven en putten uit mijn eigen ervaring en datgene wat ik geleerd heb. Ik zie het voor me!
Maar ik vind het ook best een beetje eng.
Het is een teken dat ik nog meer uit die bekende 'comfort zone' moet komen en daardoor wordt die zone alleen maar groter, wat mij uiteindelijk ook weer een blijer en vrijer mens maakt en een blije en vrije coach kan heel veel mensen helpen. Een win-win situatie zoals dat heet!
En ook ben ik als de sodemieter op zoek naar een leuke nieuwe baan zodat ik onafhankelijk in het leven kan staan.
Een leuke baan die ik kan combineren met mijn onderneming is een opdracht op zich.
Sollicitaties, netwerkcontacten leggen, inschrijven bij uitzendbureaus, profielen op vacaturesites plaatsen, nabellen van sollicitaties en denken denken denken zijn nu dagelijkse bezigheden in de agenda.
En ik weet dat ik niet de enige ben. Wat een ellende speelt zich af rondom de 'Corona-crisis'. De Horeca dicht, winkels korter open, beperking in samenkomsten, theaters en musea beperkt toegankelijk, met als gevolg mensen die werkloos raken of die dreigen werkloos te worden.
Het virus grijpt op veel fronten enorm in en zaait onrust, negativiteit en angst.
Maar mijn besluit staat vast en ik ga me door de negativiteit niet laten leiden. Positiviteit en vast vertrouwen zijn de keywords. Er komt vast en zeker komt iets op mijn pad wat ik leuk vind en wat ik kan combineren. En dat hoop ik met heel mijn hart voor iedereen die in dit schuitje zit.
Liefs, Marion
Comments